In ontmoetingen met Amsterdammers verzamelde ik verhalen over de sterfelijkheid van de stad en bracht deze samen als gidsfossielen: fossielen die geologen helpen om specifieke aardlagen te kunnen dateren en duiden. Ik verbeeld me dat het archief een plek is waar je ontdekkingen wil doen en fossielen kunt vinden die de tijd hebben doorstaan. Aan iedere tekening van een gidsfossiel is een ontmoeting verbonden, ontsloten door het object en samengebracht in een gids. Deze gidsen zijn als schatkaarten. Ze wijzen de weg naar de tekeningen, hier, en naar de vindplaats van de objecten, buiten, en schetsen een het landschap van een sterfelijke stad. De stad, de stenen, de straten en de objecten spreken hun eigen talen en zijn als meer-dan-menselijke metgezellen die ons overleven en als fossielen zullen spreken tot volgende generaties. De ecologische crisis is een spirituele crisis, en de levensvatbaarheid van de stad hangt af van ons vermogen ons te verbinden met elkaar en met het landschap om ons heen.

Binnenkort zijn de werken digitaal te bekijken via de beeldbank van het Stadsarchief en in een tentoonstelling op de Vijzelsgracht te Amsterdam.