EN:

Kyra Sacks (NL, 1989) is a visual artist and anthropologist in search of ways in which visual art and social science can intertwine. In the largely textual world of social science, she explores what kind of knowledge a drawing can convey. In her art practice she seeks to incorporate ethnographic methods through which the artwork continues to spin threads with the outside world, drawing it closer.

During this exhibition Kyra presents her research into the 'new' word solastalgia: a wistful or melancholic feeling caused by the confrontation with landscapes that are changing irrevocably as a result of climate change. Climate change is often termed a hyperobject: its scale and consequences are too big and overwhelming to understand and perceive in it's totality. We are reminded of it by ominous scientific predictions and by images of places on earth where the disastrous effects are already tangible. In the art world we see how monumental installations are presented in an attempt to convey its urgency.

Seeking to draw the madness of what is about to happen closer Kyra looks for signs of solastalgia in a place she knows intimately: the landscape of her youth in the Betuwe, alongside the Waal river. The effects of climate change on the Dutch polder landscape seem intangible, but dike reinforcement projects are in full swing intended to secure the area for future floods- a precautionary measure that in itself already has big impact on the landscape and the inhabitants.

By making 'deep maps' Kyra sifts through the landscape on different levels. She maps out elements she had taken for granted and zooms into details of her surroundings that are cast in a different light. In the gallery Kyra shows an installation of charcoal drawings best described as a silent free fall: the haunting sense the landscape around us is no longer the place in which we feel safe and secure and that we can turn to for comfort, that it is slowly changing and slipping through our fingers.

During the exhibition a number of gatherings will be organized in collaboration with Evanne Nowak in which the theme of solastalgia will be further explored with visitors. Evanne facilitates conversations in which she discusses emotions and existential questions in light of the ecological crisis.

NL:

Kyra Sacks (NL, 1989) is als beeldend kunstenaar en antropoloog op zoek naar manieren waarop kunst en wetenschap zich met elkaar kunnen verstrengelen. In de grotendeels tekstuele wereld van de sociale wetenschap verkent ze welke kennis een getekend of geschilderd beeld kan overdragen en toevoegen. En anderzijds: als beeldend kunstenaar zoekt ze naar manieren waarop het werk draden blijft spinnen met de buitenwereld en die dichterbij trekt.

Tijdens deze expositie presenteert Kyra haar onderzoek naar aanleiding van het ‘nieuwe’ woord solastalgia: landschapspijn. Een weemoedig of melancholisch gevoel veroorzaakt door de confrontatie met landschappen of gebieden die onherroepelijk aan het veranderderen zijn door klimaat verandering. Klimaatverandering zelf wordt vaak omschreven als een hyperobject: de omvang en consequenties zijn welhaast te groot en overweldigend om in zijn geheel tot ons door te dringen. We worden eraan herinnerd door onheilspellende wetenschappelijke voorspellingen en beelden van plekken op de wereld waar de desastreuze gevolgen nu merkbaar zijn. In de kunstwereld verschijnen monumentale installaties die ons proberen wakker te schudden.

In een poging de waanzin van wat er staat te gebeuren dichterbij te brengen zoekt Kyra naar voortekenen van solastalgia op de plek die ze door en door kent: de omgeving van haar ouderlijk huis in de Betuwe, ingeklemd tussen twee dijken met daarachter de rivier de Waal. De gevolgen van klimaatverandering in het Nederlandse polderlandschap lijken nog ongrijpbaar, ook al zijn de dijkversterkings-projecten die het gebied moeten veiligstellen voor toekomstige overstromingen in volle gang. Een voorzorgsmaatregel die op zichzelf al grote impact heeft op het landschap en haar bewoners.

Door het maken van een 'deep map' pluist Kyra het gebied op verschillende lagen uit. Ze brengt elementen in kaart die ze tot nog toe voor lief nam en zoomt in op details van haar omgeving die in het licht van wat er staat te gebeuren een andere lading krijgen. In de galerie laat Kyra een installatie zien van houtskooltekeningen die een verstilde vrije val in zich dragen: de plek is niet langer die waarin we ons veilig en geborgen voelden, maar glipt langzaam door onze vingers.

Tijdens de expositie wordt een aantal bijeenkomsten georganiseerd rondom solastalgia in samenwerking met Evanne Nowak. Zij onderzoekt emoties en levensvragen in het licht van de ecologische crisis, en faciliteert hier gesprekken over.